• آنا ساندویو
• ترجمۀ فرهنگ راد
صرع دهها میلیون نفر را در سراسر جهان رنج میدهد، اما علل حملات صرع تا حدودی زیادی ناشناخته باقی ماندهاند. تحقیق جدید ممکن است میکروژنی را یافته باشد که توضیح میدهد چرا در برخی از مغزها تشنجهای صرع رخ میدهد و در دیگر مغزها خیر.
RNA و مولکولهای DNA
تحقیق جدید یک بخش کوتاه خاص RNA را مییابد که ممکن است محافظ مغز در برابر حملات تشنجی باشد.
صرع یک بیماری نورولوژیک و مبتلابۀ بیش از 5 میلیون نفر آمریکایی شامل کودکان و بزرگسالان است. در سطح جهان در حدود 50 میلیون نفر به صرع مبتلاء هستند.
این بیماری خود را از طریق حملات برگشتپذیر نشان میدهد، که گاهی از اوقات میتوانند با فقدان موقت خودآگاهی و تشنج همراه باشند.
این حملات ممکن است علل ژنتیک داشته باشند یا بر اثر انواع مختلف صدمات طبیعی تحریک شوند. همۀ مغزها مستعد ابتلاء به تشنجند، اما این موضوع که چرا برخی از مغزها به چنین حملاتی دچار نمیشوند همچون رازی باقی مانده است.
برای مثال، با وجود اینکه صرع میتواند در نتیجۀ وقوع سکته مغزی ایسکمیک بروز کند، فقط برخی از افراد دچار این نوع سکته دچار صرع میشوند. این نشان میدهد که عوامل دیگری نیز در این موضوع نقش دارند.
تحقیق تازه که در نشریۀ "اقدامات آکادمی ملی علوم" منتشر شده است، ممکن است یکی از عوامل مزبور را در قالب یک ریزژن (میکروژن) یافته باشد.
پروفسور هرمونا سوریک / Hermona Soreq از دانشگاه عبری اورشلیم در اسرائیل، کار را با این فرضیه آغاز کرد که مغزهای سالم وقتی در معرض نور فلاشدار یا دیگر محرکها قرار میگیرند به دلیل آنچه به نام RNAs کوتاه نامیده و از سوی دیگر به عنوان میکرو RNAs به سرعت در حال القاء شناخته میشوند، دچار تشنج نمیگردند.
MicroRNAs یک کلاس RNA هستند – که در کنار DNA و پروتئینها یکی از درشتمولکولهای مورد نیاز برای تمام اشکال زندگی است و توانایی سرکوب بیان ژنتیکی برخی پروتئینها را دارد.
miR-211 دارای نقش محافظت عصبی است
برای آزمایش فرضیۀ خود صوریک و همکارانش نوعی از موشها را به شکلی اصلاح ژنتیکی کردند که تعداد زیادی میکرو RNA موسوم به miR-211 تولید کنند.
بیان بیش از حد miR-211 جایگیر شده در بخش جلو مغز موشها به روشی مهندسی شد که محققان میتوانستند با استفاده از آنتیبیوتیک دُکسیسایکلین آن را کاهش دهند.
پروفسور سوریک در کنار همکارانش در دانشگاه بن – گوریون نقب در اسرائیل و دانشگاه دلهوزی کانادا، سرکوب بیان miR-211 در موشهای تراریخته را با استفاده از دُکسیسایکلین مدیریت کردند، که این باعث بازگشت سطح آن به میزان نرمال شد.
پس از گذشت 4 روز، محققان فعالیت مغزی موشها را با استفاده از الکتروکورتیکوگرافی ثبت کردند. آنان پی بردن که موشها به دکسیسایکلین سرکوب کنندۀ miR-211 از طریق حملات غیر تشنجی، و همچنین با انباشت miR-211 در بخش جلوی مغز واکنش نشان میدهند.
تحقیقات پیشین عنوان کردهاند که miR-134 ممکن است مسؤول حملات صرعی باشد.
تحقیق جدید آشکار کرد که وقتی سطح miR-211 موشها پایین میآید، آنها نشانههایی از صرع و گرایش به سمت حملات تشنجی نشان میدهند. موشها حساسیت بیش از حدی نسبت به ترکیباتی مثل miR-134 که القاء کنندۀ صرع هستند، نشان دادند.
این بازگوکنندۀ این موضوع است که miR-211 یک نقش محافظ عصبی دارد و در پیشگیری از حملات صرع در موشهای دارای اصلاح ژنتیکی موردی کلیدی است.
پروفسور سوریک توضیح میدهد: "تغییرات دینامیک در مقدار miR-211 در بخش جلو مغز این موشها چرخشی به سمت آستانه برای حملات خودبخودی و حملات القائی به صورت فارماکولوژیک در کنار تغییراتی در مسیر کولینرژیک ژنها از خود نشان داد."
همچنان که نویسندگان مقاله اشاره میکنند، مطالعات پیشین نشان دادهاند که miR-211 در میان مردم دچار آلزایمر که خود در ریسک بالای ابتلا به صرع قرار دارند، دچار افزایش است. بنابراین، محققان معتقدند که سطوح بالای miR-211 ممکن است همان نقش محافظتی را در انسانها داشته باشد.
پروفسور هرمونا سوریک میگوید: "کشف این موضوع اهمیت دارد که چرا فقط مغز برخی مردم در مقابل حملات تشنجی آسیبپذیر نشان میدهد و دیگران خیر، آن هم وقتی که موضوع اعمال استرسزاهای یکسان قرار میگیرند. در جستجوی مکانیسمهای فیزیولوژیکی که به برخی از مردم امکان اجتناب از صرع را میدهد، ما پی بردیم که افزایش سطح میکرو RNA211 میتواند یک تأثیر حفاظتی داشته باشد."
دانشمندان بر این امیدند که کشف آنها به جامعۀ پژوهشی پزشکی در توسعۀ درمانهای جدید برای صرع کمک کند. این درمانها ممکن است بر پایۀ افزایش سطح miR-211 در مغز انسان استوار باشند.
Source:
medicalnewstoday.com
Newly discovered micro-gene may protect against epilepsy
Written by Ana Sandoiu
Published: Tue 6 June 2017
نظرات (0)