ارتباط زندگی با لذت مدام و افزایش طول عمر

• حنا نیکولز
• ترجمة محمدقاسم رافعی

اگر در جستجوی دستورالعملی برای شادی، سلامت و زندگی طولانی هستید، می‌توانید قرص‌ها و معجون‌ها را فراموش کنید. راز زندگی طولانی شاید توسط محققان کالج دانشگاهی لندن آشکار شده باشد، و مخلفات آن شامل چندین مورد لذت‌ بردن از زندگی است.
تحقیق جدید که در شمارة کریسمس BMJ منتشر شده بر پایة مطالعة پیشین از همین تیم تحقیق استوار است که به خوشبختی ذهنی (احساس لذت و رضایت از زندگی) در یک موقعیت واحد پرداخته بود.
یافته‌های اولیه نویدبخش بود و نشان می‌داد که لذت بردن از زندگی در یک لحظة واحد در زمان با طولانی‌تر شدن عمر مرتبط است. در هر حال، تیم تحقیق برنامه‌ریزی کرد تا پژوهش را یک مرحله پیشتر ببرد و تحقیق تازه‌ای انجام داد تا به آنالیز این موضوع بپردازد که آیا لذت بردن از زندگی در یک دورة زمانی طولانی‌تر همان نتایج را به دست می‌دهد.
محققان کالج دانشگاهی لندن (UCL) سؤالی را مطرح کردند: احساس خوشبختی مدام چقدر اهمیت دارد؟ آنها بر آن بودند تا بررسی کنند که آیا لذت از زندگی در گذر زمان و در طول سال‌های متمادی نسبت به لذت زندگی مرتبط به یک برهة واحد دارای ارتباط قوی‌تری با مرگ و میر است یا خیر.
مطالعه شامل 9365 فرد بزرگسال با متوسط سنی 63 سال بود. نمونه‌ها بخشی از مشارکت کنندگان در مطالعة طولی سالخوردگی انگلستان (ELSA) بودند، که پژوهشی در مورد زنان و مردان بالای 50 سال ساکن انگلستان است.

تقریباً یک‌چهارم مردم هیچ لذتی را از زندگی تجربه نمی‌کنند
لذت زندگی سه بار با فاصلة 2 سال فاصله میان سال‌های 2002 تا 2006 از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت و ارتباط با مرگ و میر تا سال 2013 ارزیابی شد.
از نمونه‌ها خواسته می‌شد تا به موارد زیر در در مقیاس چهار نمره‌ای لذت زندگی امتیاز بدهند: "من از کارهایی که می‌کنم لذت می‌برم"؛ "من از مشارکت با دیگران لذت می‌برم"؛ "در کل، من به زندگی گذشته‌ام با حسی از خوشبختی نگاه می‌کنم"؛ "این روزها من احساس سرشار بودن از انرژی دارم".
افرادی که به هریک از چهار گزینه پاسخ "هرگز یا به ندرت" می‌دادند به عنوان گروه فاقد هر گونه لذت طبقه‌بندی شدند. افرادی که پاسخ "گاهی وقت‌ها یا اغلب" به هریک از چهار گزینه داده بودند به عنوان افراد برخوردار از لذت زیاد گروه‌بندی شدند.
فقدان میزان بالای لذت از زندگی در همة موارد در 2264 نفر (24 درصد) نمونه‌ها مشاهده شد. مجموعه‌ای شامل 1833 نفر (20 درصد) از نمونه‌ها وجود یک مورد لذت را گزارش دادند، 2063 نفر (22 درصد) دو مورد را ذکر کردند، و 3205 نفر (33 درصد) سه مورد یا بیشتر از لذت زیاد را تجربه کرده بودند.
در طول دورة پیگیری مطالعه 1310 مورد مرگ و میر روی داد. نرخ مرگ و میر در میان افرادی که وجود موارد کمتری از لذت زندگی را گزارش داده بودند به مراتب بالاتر بود.
محققان طیفی از عوامل را که می‌توانستند بر نتایج مطالعه تأثیرگذار باشند (نظیر تحصیلات، خلق افسرده، مسایل زیربنایی مرتبط به سلامت و ثروت) را محاسبه کردند.

نرخ بالاتر لذت از زندگ با ریسک پایین‌تر مرگ مرتبط است
در مقایسه با گروهی که از فقدان لذت گزارش داده بودند، خطر مرگ به هر علت 17 درصد در گروه نمونه‌هایی که 2 مورد یا بیشتر از وجود لذت در زندگی را گزارش داده بودند و 24 درصد در آنهایی که 3 مورد یا بیشتر از لذت‌ زیاد را در زندگی خود گزارش داده بودند، کمتر بود.
گزارش‌های مربوط به لذت زیاد در زندگی در میان زنان و همچنین در نمونه‌هایی که متأهل یا دارای شریک جنسی، شاغل، تحصیل کرده، ثروتندتر و جوان‌تر بودند، بیشتر بود.
نتایج مطالعه فرضیة تیم کابج دانشگاهی لندن را تأیید کرد: هر قدر گزارش فرد در مورد لذت‌های زندگی بیشتر باشد، خطر مرگ در مورد وی کمتر است.
محققان می‌نویسند:
"نتایج مطالعه با مستند کردن یک ارتباط دوز – پاسخ با سلامت پایدار، بُعدی تازه به اهمیت خوشبختی ذهنی برای فرجام‌های سلامت جسمانی اضافه می‌کند. این متمم یافته‌های قبلی در مورد شدت خوشبختی است، و اثرات مهمی را پس از کنترل طیفی از عوامل بالقوه مخدوش کنندة مطالعه بیان می‌دارد."
در این مطالعه نویسندگان در مورد اثرات جانبی علت و معلولی که می‌توانند نتایج را تحت تأثیر قرار دهند بحث می‌کنند. آنها می‌گویند، برای فردی که دچار یک بیماری جدی است، این می‌تواند اثر حذفی بر لذت زندگی داشته باشد و در نتیجه، می‌تواند خطر مرگ را افزایش دهد.
برای اجتناب از این عامل مخدوش کننده، محققان مرگ‌ها را به مواردی در آنالیز که حداقل به دو سال بعد از آخرین اندازه‌گیری مربوط بودند محدود کردند. در هر حال، محدود کردن داده‌ها به روش مزبور هیچ تفاوتی در یافته‌های کلی ایجاد نکرد.
نویسندگان مطالعه جمع‌بندی می‌کنند: "یافته‌های مطالعه نیاز به بررسی واسطه‌های بیولوژیک و رفتاری را با هدف ایجاد مکانیسم‌هایی که از طریق آنها خوشبختی ذهنی با فرجام‌های سلامت مرتبط می‌شوند، برجسته می‌کند."/