شاهدانه استرس را کاهش می‎دهد اما فقط در دوزهای پایین

• تیم نیومن
• ترجمه هامیک رادیان

یکی از رایج‎ترین ادعاها در مورد شاهدانه این است که باعث کاهش استرس شده و به ایجاد آرامش در فرد کمک می‎کند. یک تحقیق جدید عنوان می‎کند که این ادعا ممکن است درست باشد، اما در صورتی که پای مصرف دوزهای کم در میان باشد. نتایج مطالعه در "وابستگی به الکل و مواد مخدر" منتشر شده است.
قوانین مربوط به ماری‎جوانا (حشیش) برای مصارف پزشکی در سالیان اخیر به شکل چشمگیری تغییر کرده است. در هر حال، از آنجا که این ماده در ردۀ مواد دستۀ 1 قرار داشته و تحت نظارت شدید است، کسب اجازه برای مطالعه بر روی آن دشوار است.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه ایلی‎نویز در شیکاگو (UIC) و دانشگاه شیکاگو، از یک فرصت مناسب قانونی برای تحقیق در مورد اثرات تتراهیدروکانابینول (THC) – که ترکیب فعال اصلی شاهدانه محسوب می‎شود – بر روی استرس استفاده کردند.
آنها می‌خواستند این باور قدیمی را که شاهدانه به مردم در رسیدن به آرامش و تخفیف استرس کمک می‎کند مورد تحقیق قرار دهند. اگرچه بسیاری از مردم این ادعاها را شنیده‎اند، مطالعات علمی معدودی در مورد موضوع وجود دارد.
همچنان که اِما چایلدز / Emma Childs، استادیار روان‌شناسی دانشکدۀ پزشکی UIC می‎گوید، "مطالعات علمی بسیار اندکی به بررسی اثرات THC بر استرس، یا اثرات مقادیر متفاوت آن بر استرس پرداخته‌اند."

شاهدانه و تخفیف استرس
تیم تحقیق از شیکاگو بر آن شد تا در مورد ترکیبات کاهش دهندۀ استرس شاهدانه در دوزهای مختلف آن تحقیق کند. در کل 42 داوطلب سالم در سنین 18 تا 40 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. همگی آنها سابقۀ مصرف شاهدانه را داشتند اما مصرف کنندۀ روزانۀ آن نبودند. این داوطلبان به سه گروه تقسیم شدند:
• گروه دوز کم، که روزانه یک کپسول 7.5 میلی‎گرمی THC می‎گرفتند
• گروه دوز متوسط، که روزانه یک کپسول 12.5 میلی‌گرمی THC می‎گرفتند
• گروه دارونما، که کپسولی فاقد THC می‎گرفتند
اگرچه معادل گرفتن شاهدانۀ خوراکی با شاهدانۀ استنشاقی دشوار است، پروفسور چایلدز می‎گوید، "دوزهای مورد استفاده در مطالعه اثراتی معادل فقط چند پک شاهدانۀ سیگاری دارد." خانم چایلدز در توضیح دوز انتخابی می‎گوید، "ما نمی‎خواستیم که دوزهای خیلی بالاتر را شامل مطالعه کنیم زیرا قصد داشتیم تا از عوارض جانبی بالقوه یا اثرات قلبی عروقی منتج از دوزهای بالاتر THC اجتناب کنیم."
نه نمونه‎های مطالعه و نه محققان می‎دانستند که به کدام فرد چه دوزی از THC داده شده است.
هر نمونه در دو جلسۀ چهار ساعته حضور پیدا می‎کرد، که بین آنها 5 روز فاصله بود. نمونه‎ها کپسول را مصرف می‎کردند، و سپس به مدت دو ساعت استراحت می‎کردند تا اجازه دهند که THC وارد جریان خون شود.
در طول جلسۀ اول، نمونه‎ها مجبور بودند 10 دقیقه وقت صرف آماده شدن برای یک مصاحبۀ شغلی ساختگی کنند. سپس یک مصاحبۀ 5 دقیقه‌ای با دستیاران آزمایشگاه انجام می‎دادند، که آنها در طول مصاحبه بازخورد کلامی یا جسمانی مثبتی از خود نشان نمی‌دادند. بعد از نمونه‎ها درخواست می‎شد تا یک تکلیف ریاضی چالش‎برانگیز را به مدت 5 دقیقه انجام دهند – تکلیفی که بر مبنای نظر پروفسور چایلدز "در القاء استرس بسیار قابل اعتماد" است.
در طول دومین مراجعۀ نمونه‎ها به آزمایشگاه، از آنها خواسته می‎شد تا به مدت 5 دقیقه در مورد فیلم یا کتاب محبوب خود حرف بزنند، و سپس به مدت 5 دقیقه سولیتار (بازی تک‎نفره) بازی کنند.
در زمان آغاز، در طول ادامه، و پس از انجام تکالیف، از نمونه‎ها درخواست می‎شد تا به میزان استرس و احساسات خود در مورد تکلیف انجام شده نمره بدهند. همچنین در سراسر آزمایش، ضربان قلب، فشار خون، و سطح کورتیزول خون (که یک هورمون کلیدی استرس محسوب می‎شود) اندازه‎گیری می‎شد.

THC و پاسخ استرس
همچنان که پیش‌بینی می‎شد، گروه دریافت کنندۀ دوز پایین THC نسبت به گروه گیرندۀ دارونما در پایان تست روان‎شناسی خبر از استرس کمتری می‎دادند. همچنین سرعت افت استرس آنها در پایان تست بیشتر بود.
به هر جهت، نمونه‎هایی که از دوز بالاتر THC مصرف کرده بودند پیش و پس از انجام تست خبر از منفی بودن بیشتر خلق و خو خود خبر می‎دادند. پیشاپیش آنها بیشتر در معرض این احتمال قرار داشتند که به تکلیف روان‎شناسی نمرۀ "چالش‎برانگیز" یا "تهدیدآمیز" بدهند.
همچنین گروه مصرف متوسط THC در طول مصاحبۀ ساختگی نسبت به گروه دارونما دارای مکث بیشتری بودند.
در میان هر سه گروه تفاوت معنی‎داری در فشار خون، سطح کورتیزول، یا ضربان قلب در زمان پیش از انجام تکلیف، در طول آن، و پس از آن مشاهده نشد.
پروفسور چایلدز می‎گوید: "یافته‎های ما برخی حمایت‎ها را از باور رایج موجود در مورد توانایی شاهدانه برای کاهش استرس و تسکین تنش و اضطراب پدید می‎آورد.
در عین حال، یافته‎های ما در این مورد که نمونه‎های گروه دوز بالای THC از میزان کم اما مهم افزایش اضطراب و خلق و خوی منفی در سراسر آزمایش خبر می‎دادند از این ایده حمایت می‎کند که THC می‎تواند باعث ایجاد اثرات معکوس نیز باشد."
اگرچه مطالعه در مقیاس نسبتاً کوچکی انجام شده است، یافته‎های آن مهمند زیرا آغازی برای پر کردن برخی شکاف‎های موجود در آگاهی ما نسبت به موضوع محسوب می‎شوند. به دلیل وجود موانع نظارتی، تحقیق در مورد اثرات THC دشوار است. اما همزمان، کاربرد شاهدانه در طب بالینی در حال افزایش است، که این موضوع انجام تحقیق در این مورد را حیاتی‎تر از همیشه جلوه می‎دهد.
در این نوع مطالعات همیشه آنچه بیشتر به جا می‎ماند سؤال است تا جواب. آیا اگر مطالعه شامل افرادی می‎شد که به طور منظم شاهدانه مصرف می‎کنند نتایج به همین صورت بود؟ یا در مورد افرادی که هرگز شاهدانه را امتحان نکرده‎اند؟ مقادیر بالاتر THC چه تأثیری بر نتایج به دست آمده از مطالعه می‎توانست داشته باشد؟ آیا استنشاق THC به جای خوردن آن تفاوت مهمی به وجود می‎آورد؟ این موضوع نیز جالب خواهد بود که بدانیم آیا اثرات مصرف THC در دیگر انواع تکالیف استرس‌زا مثل رانندگی اتومبیل همین موارد خواهد بود؟
همچون همیشه، تحقیق بیشتر فهم ما در مورد مسائل را افزایش می‎دهد، و همچنین سبب تأیید یا رد نتایج به دست آمده خواهد شد.

Source:
medicalnewstoday.com
Cannabis does relieve stress, but only at low doses
Written by Tim Newman
Published: Tue 6 June 2017