چاقی می‌تواند بقاء بیماران سرطان کلیه را طولانی‌تر کند!

• هانر وایتمن
• ترجمة نادر اکبری

چاقی یکی از ریسک‌فاکتورهای شناخته شدة سرطان است و با این پس‌زمینة ذهنی، یافته‌های این مطالعة جدید ممکن است شگفت‌انگیز جلوه کند؛ برای بیماران سرطان کلیه داشتن اضافه وزن یا چاقی به شکل قابل ملاحظه‌ای شانس بقاء بیماران را افزایش می‌دهد.
نویسندة ارشد و مسؤول مطالعه، دکتر تونی کی. کوئری / Toni K. Choueiri ، مدیر مرکز لنک بخش اُنکولوژی دستگاه تناسلی و ادراری در انستیتو سرطان دینا – فربر در بوستن و همکارانش نتایج خود را در نشریة کلینیکال اُنکولوژی / Clinical Oncology منتشر کرده‌اند.
مطالعات بسیاری عنوان کرده‌اند که افراد دارای شاخص تودة بدنی (BMI) بالا در ریسک بالاتری برای ابتلاء به سرطان‌های متعدد و از جمله سرطان کلیه قرار دارند.
بر مبنای داده‌های «انجمن سرطان آمریکا»، چاقی می‌تواند محرک تغییرات هورمونی منجر به کارسینوم سلول کلیوی (RCC) شود – رایج‌ترین شکل سرطان کلیه که حدود 9 مورد از هر 10 مورد آن را شامل می‌شود.
چاق بودن یا اضافه وزن داشتن پس از تشخیص ابتلاء فرد به سرطان نیز با شانس کمتر بقاء مرتبط دانسته شده است، اگرچه برخی از مطالعات پیشین خاطرنشان کرده‌اند که این فرجام ممکن است با مورد کارسینوم سلول کلیوی همخوان نباشد.
برای مثال، مطالعه‌ای در سال 2013 بر روی بیش از 2100 بیمار مبتلاء به RCC چنین دریافت که بیماران دارای اضافه وزن یا چاق بیش از بیماران دارای وزن نرمال دارای کاهش رشد بیماری و شانس بهتر بقاء بودند.
کوئری و همکاران تصمیم گرفتند در مورد ارتباط میان وزن و میزان بقاء در سرطان کلیه از طریق آنالیز داده‌های چهار پایگاه داده‌ها، شامل پروژة اطلس ژنوم سرطان (TGCA) و کنسرسیوم بین‌المللی کارسینوم سلول کلیوی متاستاتیک (IMDC)، تحقیق کنند.

بقاء بیماران سرطان کلیه دارای اضافه وزن تا 9 ماه افزایش یافت
تیم تحقیق از مجموع داده‌های IDC به گردآوری اطلاعات – شامل وزن، قد، و نتیجة درمان – در مورد 1975 بیمار پرداخت که برای کارسینوم سلول کلیوی درمان‌های هدفمند گرفته بودند.

در مقایسه با بیماران دارای BMI پایین، بیماران دارای BMI بالا – افراد دارای اضافه وزن و چاق – عمر بیشتری داشتند؛ افراد دارای BMI پایین به طور متوسط 17.1 ماه زنده بودند، در مقایسه با 25.6 ماه برای افراد دارای BMI بالا.
محققان گزارش می‌دهند که این ارتباط در یک مطالعة همگروهی خارجی بر روی 4657 بیمار تحت درمان سرطان کلیه در فاصلة سال‌های 2003 تا 2013 تأیید شد.
داده‌های TGCA اطلاعات بالینی و ژنومیک 324 بیمار دچار سرطان کلیه را فراهم کرد و پایگاه داده‌های بعدی اطلاعاتی در مورد نمونه‌های بافت 146 بیمار سرطان کلیه در اختیار محققان قرار داد.
تیم تحقیق این اطلاعات را برای تعیین این موضوع مورد استفاده قرار داد که آیا هیچ تفاوت مولکولی در میان بیماران سرطان کلیه با BMI بالا یا پایین وجود دارد که بتواند توضیح دهندة بقاء بیشتر گروه اول باشد.
در حالی که از داده‌های TGCA سرنخی به دست نیامد، داده‌های نمونة بافت چند تفاوت را در بیان ژنی آشکار کرد؛ محققان متوجه شدند که بیماران دارای BMI بالا در مقایسه با بیماران دارای BMI نرمال، بیان ژنی کمتری را در ژنی که اسید چرب سینتاز (FASN) نامیده می‌شود دارند.

FASN می‌تواند هدفی برای درمان سرطان کلیه باشد
این را می‌دانیم که FASN نقشی مهم در تولید اسیدهای چرب بازی می‌کند – فرآیندی که به عنوان لیپوژنز شناخته می‌شود؛ بیان بیش از حد این ژن در اشکال مختلف سرطان شناسایی شده است، و این مورد با فرجام ضعیف‌تر در بیماران سرطانی، از جمله افراد مبتلاء به سرطان کلیه، مرتبط است.
بر اساس یافته‌های خود، محققان فکر می‌کنند که کاهش بیان ژنی FASN در بیماران سرطان کلیه ممکن است توضیح دهندة این موضوع باشد که چرا آن دسته از بیماران که دچار اضافه وزن یا چاق هستند بیش از بیماران دارای وزن نرمال یا لاغر زنده می‌مانند.
به علاوه، محققان می‌گویند نتایج نشان می‌دهد که برای بهبود فرجام بیماران مبتلاء به سرطان کلیه، امکان بلوک کردن FASN وجود دارد؛ مهارکننده‌های FASN هم‌اکنون در دست ساخت قرار دارند و به عنوان یک درمان بالقوه برای سرطان مورد ستایش قرار گرفته‌اند.
کوئری می‌گوید: "برنامة ما این است که مهارکننده‌های FASN را در یک مدل حیوانی به عنوان یک درمان محتمل برای سرطان کلیه آزمایش کنیم."/