• آنا ساندویو
• ترجمه محمدقاسم رافعی
داروهای ضد درد فعلی قابلیت محدود و عوارض جانبی متعددی دارند. در هر حال، تحقیق جدید درک عمیقتری در مورد چگونگی پردازش درد در بدن به دست می‌دهد، و راه را برای روشهای مؤثرتر هدف گرفتن دردهای مزمن هموار میکند.
بر مبنای تخمینهای اخیر NIH در حدود 25 میلیون آمریکایی روزانه دچار درد هستند، و 23 میلیون نفر از جمعیت بزرگسالان این کشور به دردهای شدیدتر دچارند.
درد مزمن به عنوان دردی تعریف می‌شود که بیش از 12 هفته ادامه دارد، اگرچه در اغلب موارد درد مزمن، ناراحتی تا ماهها ادامه پیدا میکند.
گزینههای درمانی در دسترس فعلی برای درد مزمن به بیماران کمک میکنند تا دردشان بهتر مدیریت شود تا اینکه آن را "علاج" کنند. به این منظور پزشکان دارو، تحریک الکتریکی مغز یا جراحی تجویز میکنند.
در حال حاضر داروهای ضد درد تجویزی دو دستۀ دارویی را شامل می‌شود: داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)، مثل آسپیرین یا ایبوپروفن، یا مخدرها مثل کدئین یا مورفین.
هر دوی این کلاسهای دارویی در کنار این موضوع که همیشه کارآیی ندارند، می‌توانند سبب عوارض جانبی جدی شوند. مخدرها می‌توانند به ویژه در صورت استفادۀ درازمدت اعتیاد ایجاد کنند، و NSAIDs می‌توانند به زخم معده و صدمات کلیوی منجر شوند. به این دلایل مردم برای کاهش درد خود اغلب به طب مکمل یا جایگزین رو میآورند.
اما اکنون، محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک - به رهبری دکتر نایجل بونت / Nigel Bunnett، پروفسور جراحی و داروسازی - مکانیسمهای پشت درد مزمن را آشکار کردهاند، در مطالعهای که می‌تواند اثبات کند تغییر دهندۀ قواعد بازی در مورد درد مزمن خواهد بود.
دکتر بونت میگوید: "کوششهای پیشین برای توسعۀ ضد دردهای مؤثرتر بر اثر محدودیت درک ما از مکانیسمهایی که به عصبها امکان حس و انتقال پیامهای درد را میدهند، ناکام مانده است."
تحقیق جدید - که در نشریۀ "علم پزشکی تفسیری" منتشر شده است - این موضوع را آشکار میکند که چگونه درد در موضعی بروز میکند که می‌تواند از دسترس طیف گستردۀ داروهای ضد درد موجود "مخفی" باشد.
داروهای ضد درد و گیرنده‌های درد
برخی از ضد دردهای موجود گیرنده‌های موسوم به پروتئین همراه G یا (GPCRs) را بر سطح سلول هدف میگیرند.
GPCRs گروهی از گیرنده‌های غشائی هستند که در انسانها، جانوران، گیاهان و حتی قارچها وجود دارند. نقش آنها گرفتن اطلاعات از محیط و انتقال آنها به سلولها است.
در بدن انسان GPCRs طیف وسیعی از عملکردها را بر عهده دارند. در واقع بدن انسان بیش از هزار نوع مختلف از GPCR دارد، که خود را با پیامهای بسیار خاص برآمده از محیط وفق میدهند. بنابراین، این گیرندهها در تقریباً همۀ فرآیندهای بیولوژیک بدن شامل پاسخ به درد دخیل هستند.
در نتیجه، در حدود یک‌سوم تا 50 درصد تمامی داروهای موجود در بازار دارو از طریق هدف قرار دادن GPCRs کار میکنند. برای مثال، برخی ضد دردها از طریق فعال کردن گیرنده‌های مخدری کار میکنند، که نوعی از GPCR محسوب می‌شوند.
یک نوع دیگر GPCR به نام گیرندۀ نوروکینین 1 (NK1R) وجود دارد. وقتی این گیرنده فعال می‌شود، سبب ایجاد درد و التهاب میگردد.
به هر حال، داروهای جدید که تلاش کردهاند تا این گیرندۀ درد را هدف قرار دهند، در کار خود توفیقی نداشتهاند.
گیرنده درد NKR1 در متوقف کردن درد کلیدی است
به هر جهت آزمایش‌های جدید انجام شده توسط دکتر بونت و همکارانش نشان دادهاند که وقتی NKR1 به وسیلۀ درد فعال می‌شود، تمایل به آن نشان می‌دهد که به سرعت از سطح سلول دور شده و به درون اندوزومهای سلولهای عصبی برود.
اندوزوم‌ها اجزاء کوچکی در داخل سلولها هستند. وقتی NK1R در داخل اندوزوم قرار دارد، می‌تواند ایجاد درد و التهاب را ادامه دهد.
آزمایش‌های تکمیلی در جوندگان نشان داد که چسباندن یک مولکول چربی یا لیپید به ترکیبات شیمیایی بلوک کننده NK1R کمک میکند تا آنها غشاء اندوزوم‌ها را بشکافند و بنابراین باعث تخفیف درد می‌شوند.
دکتر بونت میگوید: "بر مبنای این آزمایشها ما اعلام کردهایم که طراحی مهار کنندههای NKIR که قادر به رسیدن به شبکۀ اندوزومال در محدودۀ سلولها باشند می‌تواند باعث ایجاد داروهای ضد درد طولانی اثر در مقایسه با ضد دردهای در دسترس کنونی شود. بیش از یک‌سوم تمامی داروهای در دسترس فعلی به نوعی بر روی GPCRs عمل میکنند. ما فکر میکنیم که اصلاح بسیاری از ترکیبات موجود، همانند آنچه ما در مورد مهار کنندههای NK1R انجام دادیم، می‌تواند پتانسیل تقویت اثربخشی بسیار از کلاسهای مختلف دارویی موجود را داشته باشد.
با توجه به محدودیتهای داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و مخدرهای کنونی، تحقیق انجام شده توسط دکتر بونت و همکارانش می‌تواند مقداری خلاقیت بسیار مورد نیاز را به عرصۀ داروهای ضد درد هدف گیرندۀ درد موجود اضافه کند.
Source:
Medicalnewstoday.com
How does the body process pain? Study sheds new light
Written by Ana Sandoiu
Published: Thu 1 June 2017
نظرات (0)