اختلالات کمبود ایمنی (اختلالات نقص ایمنی) در عملکرد سیستم ایمنی بدن اختلال ایجاد می‌کنند. در نتیجه بدن کمتر قادر خواهد بود تا با نیروهای مهاجم مثل موارد ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها مقابله کند. شخص دچار اختلالات کمبود ایمنی بیشتر احتمال دارد که دچار موارد مکرر عفونت‎های آسیب زننده به دستگاه گوارش، سینوس‌ها، گوش‌ها و ریه‌ها شود و همچنین بیشتر محتمل است که به بیماری‎های جدی و بالقوه کشنده مبتلاء گردد. دگرگونی‌های قابل توجهی در میان انواع اختلالات کمبود ایمنی وجود دارد. اختلالات کمبود ایمنی اولیه ژنتیکی هستند و در میان نسل‌ها ادامه می‌یابند. محققان بیش از 300 نوع از این اختلالات ژنتیکی را شناسایی کرده‌اند. مردم در نتیجه بیماری، عفونت، سوءتغذیه، یا بر اثر درمان‌هایی مثل شیمی درمانی یا عمل جراحی به اختلالات کمبود ایمنی ثانویه مبتلاء می‌شوند.

جوش عفونی به طور معمول بر اثر یک عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود. این نوع جوش‌ها به درمانی متفاوت از آنچه برای جوش‌های معمولی یا آکنه به کار می‎رود نیاز دارند. جوش زمانی ایجاد می‌شود که منافذ پوست با روغن بیش از حد (سبوم)، سلول‎های مرده پوست، یا باکتری مسدود می‎شود. آکنه گرایشی به بیشترین بروز در هنگام بلوغ دارد زمانی که غدد سیبیشس (غدد سباسه) به طور معمول سبوم بیشتری تولید می‌کنند اما در عین حال امکان ایجاد آکنه در هر مقطعی از زندگی فرد وجود دارد. عفونی شدن جوش زمانی بیشتر محتمل است که ترکانده شود. جوش‌های عفونی همچنین در زمانی که شخص دچار آکنه کیستیک باشد بروز می‌کنند.

بی‌حسی انگشت می‌تواند بر اثر علل مختلفی، از سندرم تونل کارپال گرفته تا برخی انواع نوروپاتی ایجاد شود. در برخی موارد درمان به سادگی ایجاد تغییری در شیوه کاربرد دست‌ها است. به هر جهت، برای موارد دارای علل پیچیده زیربنایی به استفاده از دارو یا عمل جراحی نیاز است. بر مبنای اعلام "انجمن آمریکایی جراحی دست" (ASSH)، سندرم تونل کارپال یکی از شایع‎ترین علل ایجاد بی‌حسی انگشت است. تونل کارپال مسیری در پایه دست انسان است. عصب‌های مدیان از طریق این مسیر عبور می‌کنند و در تنگنا قرار گرفتن عصب مزبور می‌تواند باعث ایجاد بی‌حسی، خارش، یا درد در انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت میانی، و انگشت حلقه شود. 

هیپرتریکوزیس [پرمویی] که زیر عنوان سندرم وِروُلف نیز شناخته می‎شود وضعیتی است که با پرمویی نقاط مختلف بدن در فرد مشخص می‌شود. این اختلال می‎تواند هم مردان و هم زنان را درگیر کند اما بسیار نادر است. رشد موی غیر نرمال ممکن است سطح بدن و صورت را بپوشاند یا به صورت لکه‎های کوچک ظاهر شود. پرمویی ممکن است در زمان تولد بروز کند یا در ادامه زندگی توسعه یابد. علی‌رغم آنکه پرمویی نوعی بیماری است که که در نسل‌های مختلف خانواده‌ها ادامه پیدا می‌کند علل آن به خوبی شناخته نشده است. پرمویی مادرزادی ممکن است بر اثر فعال شدن مجدد ژن‌های مسبب رشد مو ایجاد گردد.

تنگی خوش‌خیم مری [محدودیت ازوفاژیال خوش‌خیم] باریک شدن مری یا لوله حمل غذا است، لوله‌ای که از گلو تا معده امتداد دارد. خوش‌خیم به معنی غیر سرطانی بودن این اختلال است. علایم اصلی تنگی خوش‌خیم مری عبارتند از: دشواری بلع، برگشت غذا از معده به گلو، کاهش وزن ناخواسته. تنگی مری [تنگی ازوفاژیال] هنگامی بروز می‌کند که جدار داخلی مری ملتهب می‎شود که این می‎تواند به بروز جای زخم منجر گردد. این جای زخم می‎تواند باعث باریک شدن مری گردد. عوامل مختلفی می‌توانند باعث ایجاد تنگی خوش‌خیم مری شوند، اما بیماری ریفلاکس اسید معده به مری (GERD) مسؤول اغلب موارد آن است.

کیست‌های اپیدرموئید کیست‌های کوچک غیر سرطانی زیر پوست هستند. این کیست‌ها ممکن است در هر جایی بر روی پوست ظاهر شوند اما بیشترین شیوع آنها مربوط به قسمت‌های صورت، گردن و تنه است. کیست‌های اپیدرموئید کیست‌هایی با رشد کُند بوده و اغلب بدون دردند، بنابراین به ندرت باعث مشکلی شده یا نیاز به درمان پیدا می‌کنند. مردم می‌توانند توسط پزشک کیست‌ها را در صورتی که نمای ظاهری آنها آزارنده باشد یا اگر این کیست‌ها دردناک بوده، پاره یا عفونی شوند، بردارند. بسیاری از مردم به کیست‌های اپیدرموئید زیر عنوان کیست‌های سیبیشس اشاره می‌کنند اما ابن دو نوع کیست متفاوتند. کیست‌های سیبیشس واقعی شیوع کمتری دارند. این کیست‌ها از غددی ایجاد می‌شوند که مواد روغنی ترشح می‌کنند که باعث لیز شدن مو و پوست می‌شود (غدد سیبیشس یا سباسه).